
Αγωνίστηκαν, κουράστηκαν, ξοδεύτηκαν, άλλοτε αγχώθηκαν, άλλοτε πάλι γέλασαν, πάλεψαν και πότισαν τα χώματα με τον ιδρώτα τους. Έγιναν γενικότερα ένα με τη γη, όλες τις ώρες του 24ωρου, νύχτα και πρωί και να που η προσπάθεια της αγροτιάς της Κρήνης και ευρύτερα, έφτασε στο τέλος της.«Σπίτι δουλειά, σπίτι δουλειά αυτή είναι η αγροτιά», θα έρθει να τραγουδήσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Χωρίς ξεκούραση από τα τέλη του χειμώνα μέχρι και το τέλος του φθινοπώρου. Χωρίς καλοκαιρινές διακοπές, που παρότι μπορούν να τις πραγματοποιήσουν, δεν κάνουν δρασκελιά από τα χωράφια, αφού το στάρι, το καλαμπόκι, το βαμβάκι, δεν ξεχωρίζει από την οικογένεια τους, καθώς αυτά θα την θρέψουν. Με έντονο λοιπόν το άγχος και την αγωνία, καθότι ας μην ξεχνούμε οι αγροτικές...