Καταθλιπτική εικόνα κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου στην Κρήνη!!!

Πέμπτη 28η Οκτωβρίου 2010…η πλατεία της Κρήνης ανήμερα της Εθνικής Επετείου σφύζει από ζωή.
Μετά το πέρας της Δοξολογίας στην Εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου αρχίζουν να συγκεντρώνονται στην πλατεία για να αποτίσουν φόρο τιμής στους Ήρωες που αγωνίστηκαν για τα υπέρτατα αγαθά της Ελευθερίας και τη Ανεξαρτησίας. Ο Ιερέας του χωριού τελεί την επιμνημόσυνο Δέηση στο Ηρώο, πραγματοποιείται η κατάθεση στεφάνων από παιδιά και τους τοπικούς άρχοντες, τους φορείς γενικότερα του χωρίου.
Και στην συνέχεια η καθιερωμένη παρέλαση, όπου μπροστά από τους επισήμους, τους γονείς, περνούν τα παιδιά με καμάρι και υπερηφάνεια όπου καταχειροκροτούνται από τους χωριανούς.
Λίγο αργότερα ακολουθεί η καθιερωμένη τελετή με την προσφορά ενός γλυκίσματος στους κατοίκους του χωριού. Και η πλατεία του χωρίου ήταν ζωντανή, τα καφενεία γεμάτα κόσμο. Χωριανοί μετά τις επετειακές εκδηλώσεις έσπευσαν να απολαύσουν τον καφέ ή το τσίπουρο κάτω από τον φθινοπωρινό ήλιο.
Όλα αυτά την περσινή χρονιά ομως…
Ένας χρόνος μετά, ποια η εικόνα; Αυτή θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε παρακάτω.
Παρασκευή 28η Οκτωβρίου 2011…αυτή η Εθνική Επέτειος δεν θύμιζε σε τίποτα την περσινή.
Οι λόγοι φυσικά γνωστοί. Η συγχώνευση του Δημοτικού Σχολείου Κρήνης με εκείνο της Οιχαλίας αποτέλεσε την αφορμή γι’ αυτή την εικόνα της ερημιάς που επικρατούσε την Παρασκευή στο κέντρο του χωριού.
Η πλατεία που κατά παρελθόν τέτοια ημέρα πλημμύριζε από τη ζωντάνια και το καμάρι των δικών μας παιδιών που συμμετείχαν στις επετειακές εκδηλώσεις, πλέον παρουσίαζε μια άλλη εικόνα. Καταθλιπτική, αφού τα παιδιά του Δημοτικού και του Νηπιαγωγείου απουσίαζαν, συμμετέχοντας κάποια από αυτά στην παρέλαση των νέων τους σχολείων στην Οιχαλία, ενώ κάποια από αυτά δεν θέλησαν να αφήσουν το χωριό, ίσως θα έλεγε κανείς ως ένδειξη «διαμαρτυρίας», καθώς τα παιδιά δεν μπορείς να τα κοροϊδέψεις, ούτε να προσπαθήσεις να σβήσεις ευαισθησίες και μνήμες.
Η παρέλαση λοιπόν για το χωριό πλέον θα αποτελεί ανάμνηση. Ίσως σε λίγα χρόνια και η κατάθεση στεφάνων που φέτος έγινε μονάχα από τον πρόεδρο και παρευρισκόμενους ένα μηδαμινό αριθμό δημοτών. Η πλατεία άδειασε, οι δεξιώσεις έλειπαν, ο κόσμος απουσίαζε…
Οι αναμνήσεις πλέον θα συντροφεύουν τους Κρηνιώτες… όπως εξάλλου πολλές στιγμές και η αγανάκτηση για την συγχώνευση του σχολείου της Κρήνης. Ενός ζωντανού κύτταρου μάθησης, γνώσης πολιτισμού, που σήμερα αποτελεί ένα κτίριο «φάντασμα» στο κέντρο του χωριό.

Δημοσιεύτηκε στην κατηγορία: ΔΙΑΦΟΡΑ