«Την Κυριακή κι άλλο παιδί μας φεύγει..για τα ξένα>>

«Και τώρα τι γίνεται;», «και τώρα τι θα κάνουμε», «δεν έχουμε πολλές επιλογές»…
Σ' αυτές τις φράσεις, σ’ αυτές τις ερωτήσεις κρύβεται η απόγνωση, η ανασφάλεια, το αδιέξοδο της πλειονότητας των Ελλήνων, συμπεριλαμβανομένου και Τρικαλινών.
Κάθε χρόνος που περνά οι άνεργοι αυξάνονται, οι νέοι ζουν χωρίς ελπίδα, οι εργαζόμενοι, χωρίς διεκδικήσεις, βιώνουν πλέον ένα μεσαιωνικό εργασιακό κλίμα.

Ο Χρήστος Γαλάνης με τον γιο του Χαρίλαο και ο Αποστόλης Μαμάτσας

Κι αν πέρσι η κατάσταση ήταν δύσκολη, φέτος τα πράγματα είναι στην κυριολεξία απελπιστικά.

Οι συνέπειες της κρίσης είναι ορατές σε κάθε Τρικαλινή οικογένεια, σε κάθε σπίτι ανά την Ελλάδα. Η ανεργία καλπάζει, τα μεροκάματα είναι ελάχιστα, τα χρήματα εξαφανίζονται από τις τσέπες πριν καλά – καλά μπουν.
Οι επιλογές; Είτε υπομένεις την κατάσταση, όσο μπορεί βέβαια ο καθένας, είτε αποφασίζεις να πάρεις το δρόμο της ξενιτιάς, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Αυτή που αναζήτησαν πολλοί Έλληνες, μεταναστεύοντας τις προηγούμενες δεκαετίες του΄60 και του΄70 στη Γερμανία, στον Καναδά, στην Αυστραλία.

ο Βασίλης Στεργίου με τον Γιάννη Πριτσιούλη

«Την Κυριακή κι άλλο παιδί μας φεύγει, μακριά στα ξένα την τύχη του γυρεύει. Αχ, και τι να κάνουν τα παλικάρια στο καφενείο χαρτιά και ζάρια ανάθεμα, μπαίνουν στα τρένα πάνε στα ξένα, ανάθεμα».
Οι παραπάνω στίχοι του Διονύση Τζεφρώνη έχουν τραγουδηθεί από τα χείλη του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Τα προηγούμενα χρόνια τα μάτια πολλών γονιών, που είχαν τα παιδιά τους στην ξενιτιά, στο άκουσμα του τραγουδιού, δάκρυζαν, καθώς η απουσία τους από τα σπίτια, από την πατρίδα ήταν αισθητή.
Το κύμα Ελλήνων μεταναστών προς τις χώρες του εξωτερικού την περασμένη δεκαετία μειώθηκε αισθητά, καθώς ελάχιστοι ήταν εκείνοι που έπαιρναν το δρόμο της ξενιτιάς με σκοπό την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης.
Οι εποχές άλλαξαν, η κρίση που πλήττει τη χώρα μας, η ανεργία οδηγεί πολλούς νέους να λάβουν το δρόμο της μετανάστευσης.
«Η Ελληνική οικογένεια αιμορραγεί από την ανεργία. Καθημερινά στο γραφείο μας, δεχόμαστε τουλάχιστον 10 άτομα από τα Τρίκαλα και την περιφέρεια που ενδιαφέρονται να βγουν στο εξωτερικό, κυρίως στην Γερμανία για αναζήτηση εργασίας. Άλλοι πάλι έχοντας βρει εργασία, μας επισκέπτονται για την έκδοση εισιτηρίων. Από μια πρόχειρη στατιστική έρευνα το μεγαλύτερο μέρος των επισκεπτών στο γραφείο μας είναι ηλικίας μεταξύ 30 έως 40 χρόνων. Ένας σημαντικός αριθμός είναι νέοι ηλικίας 25 έως 30 χρόνων, πτυχιούχοι που αναγκάζονται να λάβουν το δρόμο της ξενιτιάς και να εργαστούν σε εστιατόρια», σημειώνει ο ιδιοκτήτης του ταξιδιωτικού γραφείου στα Τρίκαλα Οrient-Travel κ. Παναγιώτης Ντιντής.
Ετοιμάζοντας τις βαλίτσες
«Στο μεσοχώρι κανένας δε γελάει, κι άλλη μια μάνα το γιο ξεπροβοδάει», συνεχίζουν οι στίχοι του Διονύση Τζεφρώνη. Ναι, οι μάνες συνεχίζουν να αποχαιρετούν τα παιδιά τους, άλλοτε μόνες, άλλοτε κρατώντας στις αγκαλιές τα εγγόνια, που βλέπουν, όσο δύσκολο κι να ακούγεται, τους γονείς τους να φεύγουν χιλιόμετρα μακριά τους.

Ο Βασίλης Στεργίου με τη σύντροφό του Ειρήνη Γιαννίκη

Σε λίγες ημέρες οι γονείς τριών νέων ανθρώπων στην Κρήνη Τρικάλων θα αναγκαστούν να αποχαιρετήσουν τα παιδιά τους. Νέα παιδιά με όνειρα και φιλοδοξίες φεύγουν μακριά από την πατρίδα, καθώς η αναζήτηση της εργασίας στη χώρα μας δεν στέφτηκε από επιτυχία. Η απογοήτευση στα πρόσωπα αυτών των νέων είναι ορατή, γι’ αυτά που ονειρευόταν να κάνουν κοντά στους δικούς τους ανθρώπους, αλλά δεν μπόρεσαν εξαιτίας της κατάστασης που διαμορφώνεται γύρω μας.
Στην Κρήνη συναντήσαμε το Βασίλη Στεργίου. Παλιότερα εργαζόταν σε ιδιωτική επιχείρηση, σήμερα είναι άνεργος. Ο Βασίλης τις επόμενες ήμερες θα εγκαταλείψει το χωριό του με τη σύντροφό του Ειρήνη Γιαννίκη,απόφοιτη του Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Κοινωνικής Πολιτικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, με προορισμό την Γερμανία. Αυτή τη φορά για τους δυο νέους το ταξίδι δεν θα έχει ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Θα αποτελέσει σταθμό εργασίας, καθώς οι δυο νέοι είναι άνεργοι.
«Δεν έχουμε άλλες επιλογές. Ή θα μείνουμε στο χωριό άνεργοι, ή θα μεταναστεύαμε στο εξωτερικό. Επιλέξαμε να φύγουμε στο εξωτερικό, αφού η κατάσταση στην Ελλάδα και στο νομό γενικότερα είναι δύσκολη, όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι.
Τα ίδια ακριβώς λόγια μας μετέφερε ένας ακόμη νέος στο ίδιο γεωγραφικό διαμέρισμα.

Ο Γιάννης Πριτσιούλης με το αγαπημένο του κατοικίδιο

 Ο Γιάννης Πριτσιούλης, ένα νέος άνθρωπος με όνειρα και φιλοδοξίες προ διετίας επέστρεψε στην Κρήνη από την Αθήνα, όπου και εργαζόταν σε βιβλιοπωλείο. Κατά την επιστροφή του θέλησε να ασχοληθεί με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Πως όμως, όταν οι συγκεκριμένοι κλάδοι πάνε από το κακό στο χειρότερο, όταν το κράτος γυρίζει την πλάτη, χωρίς να παρέχει ουσιαστική στήριξη στους νέους.
«Επέστρεψα στο χωριό με σκοπό να ασχοληθώ με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι δυσκολίες που συνάντησα, με οδήγησαν στην απόφαση να μεταναστεύσω τις επόμενες ημέρες στη Γερμανία. Να αναζητήσω εκεί την τύχη που δεν συνάντησα στην χώρα μου, στο χωριό μου. Κατανοώ όλους εκείνους τους νέους που μεταναστεύουν κάθε μέρα σε χώρες του εξωτερικού. Όταν δεν έχεις δουλειά στη χώρα σου, θα αναγκαστείς να μεταστεύσεις για να ζήσεις με αξιοπρέπεια», εξήγησε ο Γιάννης.
Ολιγοήμερες διακοπές στην πατρίδα

Σε ολιγοήμερες διακοπές στην Ελλάδα, στο τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες ο Αποστόλης Μαμάτσας που ζει και εργάζεται σε Ελληνικό Εστιατόριο με την σύντροφο του Αποστολία Παπαδημολουκά στην Ολλανδία και ο Χρήστος Γαλάνης που ζει και εργάζεται στην Γερμανία σε εστιατόριο.
Οι δυο άνθρωποι καταγόμενοι από το χωριό της Κρήνης αναφέρονται στη ζωή στο εξωτερικό, κάνοντας λόγο για ένα διαιρετικό τρόπο και κατάσταση.

ο Αποστόλης Μαμάτσας με τη σύντροφό του Αποστολία Παπαδημολουκά

Όπως εξηγεί ο κ. Γαλάνης, η σύζυγος του εργαζόταν σε δημόσια Υπηρεσία. Τα 3 τελευταία έτη έχει αναλάβει να μεγαλώσει το παιδί τους. Το Γερμανικό κράτος έχει μεριμνήσει, πληρώνοντας εξ ολόκληρου την κατοικία, δίνοντας παράλληλα επίδομα σε αυτή και το παιδί τους.

Για ένα κράτος δικαίου με άριστη κοινωνική πολιτική μίλησε και ο κ. Μαμάτσας, ο οποίος διαμένει και εργάζεται στην Ολλανδία.

«Γενικότερα οι παροχές που έχουμε είναι αρκετές σε σχέση με εκείνες που θα συναντούσε κανείς στην Ελλάδα. Η τύχη που δεν μας χαμογέλασε στην Ελλάδα, έδειξε το άλλο της πρόσωπο στο εξωτερικό για εμάς», τόνισε ο κ. Μαμάτσας.

Η ΕΡΕΥΝΑ 29 September 2012, αρ. φύλλου 16188,   σελίδα 14

Δημοσιεύτηκε στην κατηγορία: ΔΙΑΦΟΡΑ