Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΝΗ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Με κάθε επισημότητα έγινε ο εορτασμός του ΟΧΙ στην Κρήνη, ο οποίος ξεκίνησε με την θεία λειτουργία στον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων.

Παρόντες η τοπική κοινωνία, η τοπική κοινότητα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος και τα νήπια με επικεφαλής την δασκάλα τους, η οποία εκφώνησε και τον πανηγυρικό λόγος της ημέρας.

Λίγο μετά ακολούθησε η παρέλαση, η επιμνημόσυνη δέηση και η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων, τα ποιήματα, και οι συγκινητικές ευχές από τα νήπια.

Στη συνέχεια ακολούθησε  ο εορτασμός και η μαθητική παρέλαση στην Οιχαλία όπου την παράσταση έκλεψαν τα παιδιά από την Κρήνη Ρωξάνη Λακιάρα & Θανάσης Θεοχάρης, που κατάφεραν  να είναι οι πρώτοι των πρώτων  και επάξιοι σημαιοφόροι σε Γυμνάσιο και Λύκειο. 

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Το έτος 1940 η Ιταλία κηρύσσει πόλεμο εναντίον της Ελλάδας. Η πολεμική σύγκρουση μεταξύ της Ελλάδος και της Ιταλίας διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 έως τις 23 Απριλίου του 1941. Επίσημα, ο ελληνοιταλικός πόλεμος ξεκίνησε με τη λεγόμενη ¨επίδοση του τελεσιγράφου¨. Τις τελευταίες μέρες του Πολέμου, η επέμβαση των Γερμανών ήταν ιδιάζουσας σημασίας. Έτσι λοιπόν, αυτός ο Πόλεμος έμεινε στην Ιστορία, ως ελληνοιταλικογερμανικός πόλεμος. Όμως ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν το ‘’εδαφικό βλέμμα’’ της Ιταλίας προς την Ελλάδα; Η επιθυμία να κατακτήσουν την Ελλάδα ήταν απότοκο της εδαφικής πολιτικής του Μπενίτο Μουσολίνι. Ο Μπενίτο Μουσολίνι (29 Ιουλίου 1883 – 28 Απριλίου 1945) ήταν πολιτικός, ιδρυτής και ηγέτης του φασιστικού κόμματος της Ιταλίας. Διοίκησε τη γειτονική χώρα από το 1922 έως το 1943 υπό δικτατορικό καθεστώς, μετατρέποντάς τη σε μια, καθαρά, φασιστική πολιτεία. Υπήρξε σύμμαχος του Αδόλφου Χίτλερ και οδήγησε τη χώρα του, ως δύναμη της συμμαχίας του Άξονα, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με άλλα λόγια, από τη μια ο Μουσολίνι ήθελε έμπρακτα να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα, ότι είναι σε θέση για σπουδαίες εδαφικές κατακτήσεις και από την άλλη, να ισχυροποιήσει όσο περισσότερο γινόταν τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια. Η πρώτη εχθρική προσπάθεια του Μουσολίνι εναντίον της Ελλάδος λαμβάνει χώρα στις 15 Αυγούστου 1940, όταν ιταλικό υποβρύχιο τορπιλίζει το ελληνικό καταδρομικό Έλλη στην Τήνο, όπου είχε μεταβεί για τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου. Η ελληνική κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αποτρέψει μια ανοιχτή σύγκρουση, αποδίδει τον τορπιλισμό σε άγνωστης ταυτότητας υποβρύχιο. Από τη στιγμή εκείνη, η πολεμική σύγκρουση μεταξύ των δυο Χωρών ήταν προ των πυλών. Ο Μουσολίνι εισέρχεται στο ελληνικό έδαφος από τα αλβανικά σύνορα (είχε κατακτήσει το αλβανικό κράτος το 1939) και έχοντας σίγουρη την κατάκτηση της Ελλάδος σε σύντομο χρονικό διάστημα δεν χρονοτρίβησε καθόλου. Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ο Ιταλός Πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτς παρουσιάζεται και αποδίδει στον τότε Πρωθυπουργό της Χώρας, Ιωάννη Μεταξά το τελεσίγραφο παράδοσης. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί, ο Μουσολίνι απαιτούσε από τον Μεταξά να επιτρέψει την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (όπως για παράδειγμα λιμένες), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεων για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Ο Ιωάννης Μεταξάς έχοντας βαθύ το αίσθημα του πατριωτισμού απάντησε στα γαλλικά (την τότε επίσημη διπλωματική γλώσσα): «Alors, c'est la guerre», δηλαδή, «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο>>. Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να αναφέρουμε το εξής: Ο Ιταλός Πρέσβης, πέντε χρόνια αργότερα (1945) εκδίδει τα απομνημονεύματά του. Ανάμεσα σε ο,τι άλλο υπάρχει στις σελίδες της ζωής του, υπάρχει και η σκηνή απόδοσης του τελεσίγραφου στον Ιωάννη Μεταξά. Ο ίδιος γράφει: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως». Όλη η δύναμη, η περηφάνια, η θυσία και το έντονο πατριωτικό συναίσθημα των Ελλήνων (ή ο,τι άλλο) παίρνει σάρκα και οστά σε μια μόνο λέξη: ΟΧΙ. Το ΌΧΙ του Μεταξά σήμαινε την άμεση εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Ο Πόλεμος μόλις είχε ξεκινήσει. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία να παραθέσουμε τα μετέπειτα πολεμικά γεγονότα, αρκεί μόνο να αναφέρουμε, ότι σε αντίθεση με την αρχική πεποίθηση του Μουσολίνι ότι η Ελλάδα θα κατακτιόνταν σε σύντομο χρονικό διάστημα και χωρίς σημαντικές απώλειές για τα ιταλικά στρατεύματα καταρρίφτηκε. Τα ελληνικά ανάγκασαν τα ιταλικά στρατεύματα σε οπισθοχώρηση, ενώ πολλά από τα αλβανικά εδάφη ιταλικής κατοχής, είχαν καταληφθεί από του Έλληνες. Το Μάρτιο του 1941 ο Μουσολίνι περνά στην αντεπίθεση και αν εξαιρέσει κανείς μερικές εδαφικές κτήσεις στην περιοχή της Χειμάρρας, η επιχείρησή του στέφθηκε από αποτυχία. Μέσα στο πρώτο πενταήμερο του επόμενου μήνα οι Ιταλοί προχώρησαν σε νέα επίθεση και μαζί τους και οι σύμμαχοί τους Γερμανοί. Παρόλα αυτά, το σθένος των Ελλήνων πολεμιστών ήταν μεγάλο. Σύντομα, αρχικά η Γερμανία και κατόπιν η Ιταλία συνθηκολόγησαν με το Ελληνικό Κράτος. Ενημερωτικά, ¨η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε τη πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας¨. Με βάση το λήμμα Η Επέτειος Του Όχι της ιστοσελίδας http://el.wikipedia.org/, ¨η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασµός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την ηµέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΠΕΑΝ και ΕΠΟΝ. Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων. Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας’’.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Δημοσιεύτηκε στην κατηγορία: ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ