ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Η Εργατική Πρωτομαγιά ή αλλιώς η Παγκόσμια Ημέρα των Αγροτών αποτελεί μια από τις ελάχιστες «εορτές» όπου όχι μόνο  η Ευρώπη αλλά ολόκληρος ο Κόσμος ενώνεται. Κάθε χρόνο η Πρώτη Ημέρα του Μαΐου γιορτάζεται με πορείες και διαδηλώσεις ανά τον Κόσμο. Απώτερος σκοπός, τόσο η προβολή και η θύμηση των αγώνων της παγκόσμιας εργατικής τάξεως, όσο και η παροχή γνώσης στους νεότερους.  Τι είναι όμως η Εργατική Πρωτομαγιά;

 

ΤΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΤΗΣ 1ΗΣ ΜΑΙΟΥ 1886

    Σε αντίθεση με τη σημερινή εποχή, στις Η.Π.Α του 1886, το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας ήταν σχεδόν αν όχι ολοκληρωτικά ανύπαρκτο. Ως εκ τούτου, η ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να παρέχει στους εργαζόμενους συγκεκριμένες συνθήκες εργασίας οδηγούσε τους εργοδότες στη πλήρη εκμετάλλευση του προσωπικού τους.

   Οι ατελείωτες ώρες απασχόλησης ημερησίως ακόμη και τις Κυριακές, καθώς και οι ακατάλληλες συνθήκες εργασίας ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις του 1886. Στις αρχές του Μαΐου του 1886 τα εργατικά συνδικάτα του Σικάγου των Η.Π.Α ορμώμενοι από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά του έτους 1884, αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων. Βασικά αιτήματά τους η μείωση του ωραρίου στις 8 ‘ώρες ημερησίως, η ανακήρυξη της Κυριακής σε ημέρα ξεκούρασης και οι καλύτερης συνθήκες εργασίας. Βασικό σύνθημα των ξεσηκωμένων «  οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».

   Έτσι λοιπόν στη πρώτη Μαΐου 1886 το εργατικό σώμα των Η.Π.Α ξεσηκώνεται. Πορείες και διαδηλώσεις πραγματοποιούνται σε όλες σχεδόν τις πόλεις με σπουδαιότερη εκείνη του Σικάγου( το Σικάγο εκείνη την εποχή αποτελούσε ένα υψίστης σημασίας βιομηχανικό κέντρο). Φημολογείτο ότι οι απεργοί υπέρβαιναν τους 90.000 ενώ επικεφαλής της ειρηνικής αρχικώς διαδήλωσης ήταν ο συνδικαλιστής  Άλμπερτ Πάρσονς.

   Αν και η απεργία ξεκίνησε με ειρηνική διάθεση και σε καμία περίπτωση οι απεργοί δεν επιθυμούσαν να χυθεί αίμα, ο επίλογος γράφθηκε με βίαιες συμπλοκές και σκοτωμούς. Στις 3 Μαΐου 1886 οι απεργοί διαδήλωναν ειρηνικά έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ που ύδρευε στο Σικάγο. Μερικοί απεργοσπάστες προσπάθησαν να διαλύσουν τους διαδηλωτές. Η επέμβαση της αστυνομίας είχε ως αποτέλεσμα των σκοτωμό μερικών διαδηλωτών και τον τραυματισμό πολλών περισσοτέρων. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτό προκάλεσε την οργή της εργατικής τάξης του Σικάγου και την επόμενη ημέρα οι απεργοί  (ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και μέλη του αναρχικού κινήματος) αποφάσισαν ειρηνική πορεία στη  πλατεία Χεϊμάρκετ. Σκοπός της η καταδίκη της αστυνομικής βίας που σκότωσε και τραυμάτισε τους συντρόφους τους.

    Εκείνη την ημέρα η αστυνομία λαμβάνει την εντολή να προχωρήσει στη διάλυση του απεργιακού κλοιού επιτρέποντας την ακόμη να χρησιμοποιήσει και αθέμιτα μέσα. Δηλαδή τη χρήση βίας. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν κάποιος από τους απεργούς (το όνομα του παραμένει άγνωστο μέχρι σήμερα) πέταξε μια χειροβομβίδα προς το μέρος των αστυνομικών. Απότοκο ο ακαριαίος θάνατος ενός αστυνομικού και ο τραυματισμός εκατοντάδων. Η απάντηση του αστυνομικού σώματος δεν άργησε να έρθει. Οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν προς το συγκεντρωμένο πλήθος σκοτώνοντας τέσσερις διαδηλωτές και τραυματίζοντας πολλούς. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν αρκετοί αστυνομικοί και απεργοί έχασαν τη ζωή τους.

    Σε δική που ακολούθησε 8 συνδικαλιστές απεργοί ( Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς) κρίθηκαν ένοχοι για συνομωσία και καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό για τη βομβιστική επίθεση που προκάλεσε το θάνατο του αστυνομικού. Είναι απαραίτητο να αναφερθεί, ότι στη δίκη ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ δεν προσκόμισε κανένα στοιχείο εναντίον τους. Ζήτησε τη θανατική τους καταδίκη με μοναδικό επιχείρημα εναντίον τους την ενθάρρυνση του άγνωστου βομβιστή από τους λόγους που εκφώνησαν.

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

   Λίγα χρόνια μετέπειτα στο ιδρυτικό συνέδριο της 2^ης Διεθνούς που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι στις 14 Ιουλίου 1898 αποφασίστηκε η καθιέρωση της 1^ης Μαΐου ως Διεθνής Ημέρα του Εργάτη. Η πρόταση της καθιέρωσης προήλθε από τον Γάλλο μαρξιστή Ρεϊμόντ Λαβίν και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγαλειώδης. Από τότε αυτή η ημέρα αποτελεί ημέρα υψίστης σημασίας για πολλές χώρες μεταξύ των οποίων είναι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η Κούβα. Σε όλες τις χώρες του κόσμου η πρώτη Μαΐου γιορτάζεται ως Ημέρα Εργασίας και είναι αφιερωμένη  στους αγώνες των εργατών και στο σοσιαλιστικό κίνημα. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν ο Καναδάς και η Η.Π.Α, όπου η Ημέρα Εργασίας γιορτάζεται τη πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου με στόχο την αποφυγή περαιτέρω  ταύτισης.

   Στην Ελλάδα η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα  το έτος 1893. Η πρωτοβουλία της πρώτης ελληνικής εργατικής κινητοποίησης ανήκει στον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Σταύρου Καλλέργη. Στις 2 Μαΐου του 1993 περίπου 2.000 άτομα συγκεντρώνονται στο Παναθηναϊκό Στάδιο και προχωρούν στην έκκριση ψηφίσματος. Με βάση την εφημερίδα «Σοσιαλιστής» την οποία εξέδιδε ο Σταύρος Καλλέργης : «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον». «Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:

Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.

Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.

Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»

   Το ψήφισμα επεδόθη στο Πρόεδρο της Βουλής λίγους μήνες αργότερα, στη πρώτη Δεκεμβρίου. Η αργοπορία του Προέδρου είχε ως αποτέλεσμα τη βροντόφωνη αντίδραση του Καλλέργη σε συνεδρία της Βουλής, ο οποίος συνελήφθηκε  για διατάραξη της συνεδρίας και καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκισης.

   Η πρωτομαγιά γιορτάζεται ξανά στη χώρας μας το 1911. Στο διάστημα αυτό των 17 χρόνων πολλά σωματεία και ενώσεις δημιουργούνται. Η εορτή της Πρωτομαγιάς του 1911 έληξε άδοξα με τη σύλληψη των πρωτοστατών  Γιαννιό, Αποστολίδη και Παπαγιάννη. Μετέπειτα αφέθηκαν ελεύθεροι. Το 1919 η Πρωτομαγιά ως Ημέρα του Εργάτη γιορτάζεται ξανά στην Ελλάδα (με τη συμμετοχή 12 πόλεων) και παραμένει μέχρι στις ημέρες μας.

   Ολοκληρώνοντας το παρόν επιγραμματικό άρθρο μια σκέψη γεννάται: κάποιοι πριν από εμάς αγωνίσθηκαν για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα τους καρπούς των αγώνων τους. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους αποδώσουμε φόρο τιμής τουλάχιστον την ημέρα που έχει καθοριστεί βάσει νόμου.

http://krinitrikalon.blogspot.gr/T.M.

Δημοσιεύτηκε στην κατηγορία: ΔΙΑΦΟΡΑ