ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ...ΠΗΓΑΝ ΧΑΜΕΝΟΙ

Αγωνίστηκαν, κουράστηκαν, ξοδεύτηκαν, άλλοτε αγχώθηκαν, άλλοτε πάλι γέλασαν, πάλεψαν και πότισαν τα χώματα με τον ιδρώτα τους. Έγιναν γενικότερα ένα με τη γη, όλες τις ώρες του 24ωρου, νύχτα και πρωί και να που η προσπάθεια της αγροτιάς της Κρήνης και ευρύτερα, έφτασε στο τέλος της. 

Χωρίς ξεκούραση από τα τέλη του χειμώνα μέχρι και το τέλος του φθινοπώρου. Χωρίς καλοκαιρινές διακοπές, που παρότι μπορούν να τις πραγματοποιήσουν, δεν έκαναν δρασκελιά από τα χωράφια τους.

 Με έντονο λοιπόν το άγχος και την αγωνία, καθότι ας μην ξεχνούμε οι αγροτικές καλλιέργειες μοιάζουν με ξεσκέπαστο μαντρί. Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, ανά πάσα στιγμή όλα μπορούν να καταστραφούν από μια βροχή, από την ανεμοθύελλα, το χαλάζι…

Ο κλήρος της Κρήνης παρουσιάζει εδώ και μέρες μια άλλη εικόνα. Το καταπράσινο τοπίο ήρθε να αντικατασταθεί με το κίτρινο χρώμα, βάζοντας τους τίτλους τέλους της καλλιεργητικής περιόδου.

Φθινόπωρο μια εποχή που οι αγρότες του χωριου ξεχύθηκαν στα χωράφια να συλλέξουν τη φετινή σοδειά. Μετά τη καλοκαιρινή συλλογή του σιταριού, των μποστανοειδών, να σου έφτασε το φθινόπωρο, καιρός να πάρουν λοιπόν το καλαμπόκι. Να πουλήσουν, να ταχτοποιήσουν στη συνέχεια τις οικονομικές τους υποχρεώσεις και να κάνουν το φετινό απολογισμό.

Οι αλωνιστικές μηχανές ξεχύθηκαν στα χωράφια της Κρήνης. Τα φορτηγά γέμισαν με καλαμπόκι. Και η χρονιά η φετινή μπορεί να χαρακτηριστεί αρκετά καλή σε παραγωγή σε σχέση με άλλες του παρελθόντος. 

Τι να το κάνεις όμως όταν οι εξευτελιστικές τιμές (15-16 λεπτά το κιλό) δεν επαρκούν για καλύψουν τα έξοδα; Nα μείνει έστω ένα σεβαστό ποσό στις τσέπες των αγροτών για να περάσει η οικογένεια τη δύσκολη χρονιά; Να μη πάει τζάμπα ο κόπος, για να μην μείνει μοναχά η βρόμα από τα χώματα και η κούραση για την «επιβράβευση» του μόχθου; Η βοή της μηχανής ακούγονταν έντονα στα χωράφια, στους δρόμους της Κρήνης. Τα τρακτέρ και οι πλατφόρμες είχαν ξεκινήσει το αλισβερίσι. Τα καφενεία του χωριού άδεια επί πολλές ώρες της ημέρας. Οι αγρότες ήταν εκεί. Στα χωράφια τους συγκεντρώνοντας τους κόπους μια χρονιάς.

 Δεν μένουν πλέον στα τρανταχτά λόγια, έχουν συνηθίσει χρόνια ολάκαιρα τώρα στο άκουσμά τους, γιατί κατανοούν ότι αυτοί συλλέγουν τη σοδειά και στο τέλος, κάνοντας τους λογαριασμούς, βλέπουν πως άλλοι τους την αρπάζουν…

Δημοσιεύτηκε στην κατηγορία: ΔΙΑΦΟΡΑ